به گزارش سلام لردگان به نقل از خبرنگار سياسي راه دانا؛ خلاء وجود فضاي گفتماني و فقدان بدنه اجتماعي گفتمان محور، انتقاد به عملکرد دولت را از هواداران پرو پاقرص تا ديگر دغدغه مندان انقلاب شامل شده است. تکيه محض و اوليه دولت بر حل منازعات هسته‌اي و رونق اقتصادي کشور، منجر به کنارگذاشتن ساير راهکارها جهت بهبود وضعيت معشيتي و اقتصادي جامعه شد. همين اميد محض به مذاکرات باعث گرديد تا برهه‌اي دولت در جهت توجيه عملکرد ناقص خود مجبور به تخريب دولت گذشته شود و يا منتقدين را به انحاي مختلف چه عملي و چه زباني سرکوب کند تا نتيجه اي از مذاکرات حاصل آيد.

روند مذاکرات اما طولاني شد و آن خواب خوش دولت براي جامعه به گونه‌هاي تعبيرناشدني جلوه کرد. در اين فضا آگاهي جامعه از فقدان عايدي مذاکرات هسته‌اي بيش از پيش شده و از سويي منتقدين نيز دلسوزانه درصددند که دولت را از فضاي توهمي ماه‌هاي اول به سمت واقع نگري بکشانند. منتهاي مراتب دولت چنين رويه‌اي را نمي پسندد و با شمشير از رو بسته شده، منتقدين را يکي پس از ديگري از ميدان خارج مي سازد.

اين رويه اتخاذي دولت در مواجه با منتقدان، رويه بسيار ناشيانه‌اي است. از اين بابت که توجه صرف به منتقد و واکنش سريع و سير و چکشي، جامعه را به ورطه تقابل با دولت مي‌کشاند.

هر چند اندک زماني است که از تخريب زباني نسبت به منتقدان خبري نيست ولي نگاه کينه توزانه به برخي رسانه هاي ارزشي و دلسوز نظام در فضاي مجازي قدري نگران کننده است.

اخيراً برخي از سايتهاي ارزشي به بهانه نداشتن مجوز توسط وزارت فرهنگ و ارشاد مسدود شده‌اند حال آنکه چنين اقدامي به هيچ عنوان در حيطه وظايف اين وزارتخانه تعريف نگرديده و صرفاً اعلام مصاديق جرم توسط وزارت ارشاد به قوه قضاييه آن هم براي مسدود کردن توسط مقام قضايي، جزء وظايف قانوني وزارتخانه مي باشد.

از سويي اين اقدام غير قانوني بدون اطلاع و اخطار قبلي صورت پذيرفته که چهره خوبي در بين رسانه‌ها از وزارتخانه به جاي نگذاشته است و به زعم نگارنده و بسياري از فعالين رسانه اين اقدام که بدون اخطار قبلي صورت پذيرفته به نوعي تبديل به يک "ديکتاتوري مستبدانه" در فضاي رسانه‌هاي مجازي از سوي دولت شده است.

از طرفي بسياري از سايت‌هاي منتسب به دولت و جريان اصلاح‌طلبي مانند آفتاب نيوز، تدبير و اميد، سلام نو، جمهوريت، خرداد نيوز، پويش، نوانديش، جماران، اميدنامه و...کماکان بدون مجوز به راه خود ادامه مي‌دهند ولي وزارت  ارشاد دست روي سايت‌هايي نهاده که قدري سطح انتقادشان از دولت بالاست و به عبارتي از فيلترينگ به عنوان چماقي عليه منتقدان استفاده مي‌کند.

اين اقدام گزينشي نشانه ساده انگاري و سطحي نگري در حوزه برخورد با منتقدان است و با دستمايه کردن نبود مجوز دست به مسدود‌سازي زده‌اند حال آنکه عدالت حکم مي‌کرد که اگر صرفاً بحث مجوز مطرح بود ديگر سايت‌هاي فعال در فضاي مجازي نيز از اين امر مستثنا نگردند ولي به هر حال اين اقدام گزينشي پرده از يک واقعيت بزرگ گشود.

جالب تر آن که وقتي سايتي به دليل نداشتن مجوز فيلتر مي‌شود،( علي رغم اينکه اين اقدام غير قانوني بوده) و بعد طي مراحل قانوني مجوز دريافت مي‌کند همچنان فيلتر مانده و هيچ گوشي هم شنواي فرياد آنان نيست که اين امر بيش از پيش از نيت و اهداف پشت پرده اين اقدام پرده بر مي دارد.

نکته آخر اينکه اگر چنين رسانه‌هايي براي دولت تهديدزا به حساب مي‌آيند و از اين باب، قصد دولت سرکوب و مضمحل کردن آنهاست به واقع دولت با يک خطاي راهبردي مواجه شده است. شبکه هاي اجتماعي وابسته به صهيونيست‌ها مانند وايبر، واتس‌آپ و... که امروز مهمترين اطلاعات را از جامعه ايران به سرويس هاي جاسوسي ارسال مي‌کند به هيچ عنوان براي دولت تهديد محسوب نمي‌گردد و يقيناً نگاه فرصت محورانه نيز به آنها وجود دارد چرا که تا به امروز در مقابل فيلتر‌کردن آنها استقامت کرده است. شايد اين طور نتيجه‌گيري شود که دولت در اين اقدام صرفاً منفعت خود نه نظام مقدس جمهوري اسلامي را نگريسته و کاري به عوامل تهديدزا در حوزه فرهنگ ندارد بلکه تفکرات جناجي بر همه حوزه‌ها و تفکرات غالب گشته است.

به هر حال غرض نقد نگاه و تفکر دولت در حوزه برخورد با منتقدان نيست بلکه سخن اينجاست که چرا به نام قانون، دولت مرتکب تخلفي به اين بزرگي شده‌ و راهي را که بايد قوه قضاييه باني آن مي‌گشت، وزارتخانه کاسه داغ‌تر از آش گشته و خودسرانه عمل کرده است و تمام وقت و هزينه صرف شده بر روي اين چنين سايت‌هاي خبري پر مخاطب را در لحظه‌اي آن هم بدون اخطار قبلي به باد مي دهند؟ به واقع مسئولان قوه قضاييه موظفند نسبت به اين عمل شنيع و خارج از دايره اخلاق و قانون وزارت فرهنگ و ارشاد واکنش نشان داده و پي‌گير حق تضييع شده اين رسانه هاي انقلابي باشند .

دریافت کد اوقات شرعی